Η πρόταση της δωρεάς έγινε μετά από αίτημα του ΕΑΤΤ προς τον Γιάννη Πατίλη και την Ηρώ Νικοπούλου, καθώς στόχος του ΕΑΤΤ είναι η απόκτηση αυστηρά επιλεγμένων αρχείων τα οποία θα αποτελέσουν το κυρίως ερευνητικό πεδίο των μεταπτυχιακών φοιτητών του Τμήματος Φιλολογίας και αντικείμενο συνεργειών με άλλους ερευνητικούς φορείς, ενώ παράλληλα θα είναι ανοικτά και σε άλλους ερευνητές. Τη σύνθετη αυτή δωρεά διεκδίκησε το ΕΑΤΤ ήδη από το 2018. Η διαδικασία ολοκληρώθηκε μέσα στο 2019 και το τελικό Ιδιωτικό Συμφωνητικό  υπογράφηκε 30 Δεκεμβρίου 2019. Η δωρεά αυτή περιλαμβάνει βιβλία και περιοδικά, τα οποία θα συμπληρώσουν τις συλλογές της ΒΚΠ, 5 σώματα Αρχείων, τα οποία αποτελούν αρχειακό υλικό του ΕΑΤΤ και εικαστικά έργα της Ηρώς Νικοπούλου, που θα τοποθετηθούν στη ΒΚΠ.

Γιάννης Πατίλης

Ὁ Γιά­ννης Πα­τί­λης γεν­νή­θη­κε στὶς 21 Φε­βρου­α­ρί­ου 1947 στὴν Ἀ­θή­να ἀ­πὸ γο­νεῖς κα­τα­γό­με­νους ἀ­πὸ τὸ χω­ριὸ Πε­ρί­στα τῆς ὀ­ρει­νῆς Ναυ­πα­κτί­ας. Ὁ πα­τέ­ρας του Πα­να­γι­ώ­της (1909-1983) ὑ­πῆρ­ξε γιὰ τὸ με­γα­λύ­τε­ρο δι­ά­στη­μα τῆς ζω­ῆς του, ὅ­πως πολ­λοὶ συγ­χω­ρια­νοί του, πλα­νό­διος ἔμ­πο­ρος φω­το­γρα­φι­ῶν, κο­σμη­μά­των καὶ ὡ­ρο­λο­γί­ων ἐ­νῶ ἡ μη­τέ­ρα του Θε­ο­δώ­ρα (1921-1997) εἶ­χε ὡς μο­να­δι­κή της ἀ­πα­σχό­λη­ση τὰ «οἰ­κια­κά».

[bg_collapse view=”button-blue” color=”#f7f5f5″ icon=”arrow” expand_text=”Περισσότερα” collapse_text=”Λιγότερα” ]

Λί­γα χρό­νια ἀρ­γό­τε­ρα (1951) τὴν οἰ­κο­γέ­νεια συμ­πλή­ρω­σε μιὰ μι­κρό­τε­ρη ἀ­δελ­φή, ἡ Βα­σι­λι­κή. Ἔ­ζη­σε τὰ παι­δι­κά του χρό­νια στὸν Κο­λω­νό, ὅ­που πα­ρα­κο­λού­θη­σε τὰ μα­θή­μα­τα τοῦ Δη­μο­τι­κοῦ στὸ ἰ­δι­ω­τι­κὸ ἐκ­παι­δευ­τή­ριο «Ὁ Πλά­των» τοῦ Μι­χα­ὴλ Ἠ­λιά­δη. Τὴν πε­ρί­ο­δο 1957-2005 ἔ­ζη­σε στὰ Πα­τή­σια, ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τὰ δι­α­στή­μα­τα 1980-81, 1981-82 καὶ 1982-87 ποὺ ἔ­ζη­σε στὰ Τρό­παι­α Ἀρ­κα­δί­ας, τὴν πε­ρι­ο­χὴ Στρέ­φη στὸ κέν­τρο τῆς Ἀ­θή­νας καὶ τὸ Νέ­ο Ἡ­ρά­κλει­ο Ἀτ­τι­κῆς ἀν­τι­στοί­χως. Στὰ Πα­τή­σια πα­ρα­κο­λού­θη­σε καὶ τὰ μα­θή­μα­τα τοῦ ἑ­ξα­τά­ξιου Γυ­μνα­σί­ου στὰ Γυ­μνά­σια ἀρ­ρέ­νων Η΄ καὶ ΙΗ΄ ἀ­π’ ὅ­που καὶ ἀ­πο­φοί­τη­σε. Σπού­δα­σε Νο­μι­κὰ (1965-1971) καὶ Νε­ο­ελ­λη­νι­κὴ Φι­λο­λο­γί­α (1973-1977) στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Ἀ­θη­νῶν, ἐ­νῶ κα­τὰ τὸ δι­ά­στη­μα 1971-72 δού­λε­ψε ὡς ἀ­σκού­με­νος δι­κη­γό­ρος χω­ρὶς νὰ πά­ρει τὴν ἄ­δεια ἀ­σκή­σε­ως ἐ­παγ­γέλ­μα­τος. Πα­ρα­κο­λού­θη­σε ἐ­πί­σης μα­θή­μα­τα κι­θά­ρας στὸ Ἐ­θνι­κὸ Ὠ­δεῖ­ο (1965-66 καὶ 1970-71) μὲ κα­θη­γη­τὴ τὸν Νί­κο Χα­μη­λο­θώ­ρη, κα­τὰ τὸ δι­ά­στη­μα δὲ 1967-70 ἔ­γρα­ψε πε­ρὶ τὰ πε­νῆν­τα τρα­γού­δια σὲ στί­χους Ἑλ­λή­νων ποι­η­τῶν. Ὣς τὸ 1980, ὁ­πό­τε δι­ο­ρί­στη­κε στὴ Μέ­ση Ἐκ­παί­δευ­ση, ἐρ­γά­στη­κε δι­α­δο­χι­κὰ ὡς ὑ­πάλ­λη­λος τοῦ Ο.Π.Α.Π. (1968-76), τῶν ΕΛ.ΤΑ.  (1972-75), συν­τά­κτης καὶ με­τα­φρα­στὴς στὶς ἐγ­κυ­κλο­παί­δει­ες Πά­πυ­ρος-Λα­ροὺς-Μπριτ­τά­νι­κα καὶ Δο­μή (1978-80). Ὡς κα­θη­γη­τὴς ὑ­πη­ρέ­τη­σε στὰ Τρό­παι­α τῆς Ἀρ­κα­δί­ας (1980-1981), στὴν Δρα­πε­τσώ­να (1981-1983), στὰ Ταμ­πού­ρια (1983-1985), στὰ Πα­τή­σια (1985-1987), καὶ στὸ 6ο Ἑ­σπε­ρι­νὸ Λύ­κει­ο Ἀ­θη­νῶν στὴν πλα­τεί­α Βά­θης (1987-2010). Τὸ 1996 ὑ­πῆρ­ξε κα­λε­σμέ­νος ποι­η­τὴς τοῦ Προ­γράμ­μα­τος Ἑλ­λη­νι­κῶν Σπου­δῶν τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου τοῦ Πρίν­στον καὶ τὸ 2000 κα­λε­σμέ­νος στὸ 31ο Δι­ε­θνὲς Φε­στι­βὰλ Ποί­η­σης τοῦ Ρότ­τερ­νταμ. Ἀ­πὸ τὸ 1999 δρα­στη­ρι­ο­ποι­εῖ­ται στὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ πράγ­μα­τα τοῦ Δή­μου Νέ­ας Ἰ­ω­νί­ας ὡς μέ­λος τοῦ Δ.Σ. τοῦ Ἱ­δρύ­μα­τος «Τά­κης Σι­νό­που­λος – Σπου­δα­στή­ριο Νε­ο­ελ­λη­νι­κῆς Ποί­η­σης». Ἰ­δρυ­τι­κὸ μέ­λος τῆς «Ἑ­ται­ρεί­ας Συγ­γρα­φέ­ων» καὶ τοῦ «Κύ­κλου Ποι­η­τῶν». Ἀ­πὸ τὸ 2005 ζεῖ στὴ Νέ­α Σμύρ­νη μὲ τὴ σύ­ζυ­γό του ζω­γρά­φο καὶ συγ­γρα­φέ­α Ἡ­ρὼ Νι­κο­πού­λου. Ἀ­πὸ τὸν πρῶ­το του γά­μο μὲ τὴν φι­λό­λο­γο καὶ συγ­γρα­φέ­α Ἔλ­σα Λι­α­ρο­πού­λου ἀ­πέ­κτη­σε δύ­ο παι­διά, τὸν Πα­να­γι­ώ­τη καὶ τὸν Δη­μή­τρη.

Ἐρ­γο­γρα­φί­α

ΠΟΙΗΣΗ

Ὁ Μι­κρὸς καὶ τὸ Θη­ρί­ο (Ἰ­δι­ω­τι­κὴ ἔκ­δο­ση, Ἀ­θή­να 1970) & Ἀλ­λὰ τώ­ρα, προ­σέ­χτε! (Ἰ­δι­ω­τι­κὴ ἔκ­δο­ση, Ἀ­θή­να 1973) & Ὑ­πὲρ τῶν καρ­πῶν (Ἐ­γνα­τί­α, Θεσ­σα­λο­νί­κη 1977, 21980) & Κέρ­μα­τα (Ἐ­γνα­τί­α, Θεσ­σα­λο­νί­κη 1980) & Μὴ κα­πνι­στὴς σὲ Χώ­ρα Κα­πνι­ζόν­των ([Ποι­ή­μα­τα 1970-1980], ὕ­ψι­λον/βι­βλί­α, Ἀ­θή­να 1982) & Ζε­στὸ Με­ση­μέ­ρι (ὕ­ψι­λον/βι­βλί­α, Ἀ­θή­να 1984) & Γρα­φέ­ως Κά­το­πτρον (ὕ­ψι­λον/βι­βλί­α, Ἀ­θή­να 1989, 21999) & Τα­ξί­δια στὴν ἴ­δια πό­λη ([Ποι­ή­μα­τα 1970-1990], ὕ­ψι­λον/βι­βλί­α, Ἀ­θή­να 1993, 22000) & Ἀ­κτὴ Καλ­λι­μα­σι­ώ­τη καὶ ἄλ­λα ποι­ή­μα­τα (ὕ­ψι­λον/βι­βλί­α, Ἀ­θή­να 2009) & Ἀ­πο­δρο­μὴ τοῦ ἀλ­κο­ὸλ καὶ ἄλ­λα ποι­ή­μα­τα (ὕ­ψι­λον/βι­βλί­α, Ἀ­θή­να 2012) & Εἰ­κό­νες ἀ­πὸ μιὰ νέ­α (Gu­tenberg/Σύρ­τις, Ἀ­θή­να 2015).

ΑΦΗΓΗΜΑ

Τὸ Πρό­χει­ρον μιᾶς Αἰ­σθη­μα­τι­κῆς Ἐ­πι­στή­μης. Τρι­το­πρό­σω­πες ἡ­με­ρο­λο­για­κὲς ση­μει­ώ­σεις. (Τὰ Πτυ­χί­α τῶν Θυ­ρί­δων, ἀρ. 4, Ὀ­κτώ­βριος 2019).

ΚΡΙΤΙΚΗ/ΔΟΚΙΜΙΟ

Μι­κρὸς Τύ­πος: Τὸ Λο­γο­τε­χνι­κὸ Πε­ρι­ο­δι­κό. Θε­ω­ρί­α καὶ Ἀ­σκή­σεις. Κεί­με­να 1978-2013 (ὕ­ψι­λον/βι­βλί­α, Ἀ­θή­να 2013) & Ἑλ­λη­νι­κὰ καὶ Ἱ­στο­ρι­κὴ Ὀρ­θο­γρα­φί­α στὴν Πλα­νη­τι­κὴ Ἐ­πο­χή (Πλα­νό­διον/Σύρ­τις, Ἀ­θή­να 2014) & Τὸ Σπα­σμέ­νο εἶ­ναι πιὸ Ἀν­θε­κτι­κό. Στί­χοι καὶ σκέ­ψεις γιὰ τὴν ἡ­λι­κί­α τῶν ἐ­ρει­πί­ων (Gu­ten­berg/Σύρ­τις, Ἀ­θή­να 2016) & Δη­μή­τρης Ἀρ­μά­ος. Πρό­σω­πο καὶ Ἔρ­γο. Με­ρο­λη­πτι­κὴ Ἐξ Ὄ­νυ­χος Κα­τά­θε­ση Σὲ Τριά­ντα Μί­α Στη­μέ­νες Ἐ­ρω­τα­πο­κρί­σεις (Gu­tenberg/Σύρ­τις, Ἀ­θή­να 2016) & Τὸ πε­ρι­έ­χον πε­ρι­ε­χό­με­νον. Ὁ ποι­η­τὴς Ἀρ­γύ­ρης Χι­ό­νης (1943-2011) (Εἰ­σα­γω­γι­κὸ δο­κί­μιο καὶ ἀν­θο­λό­γη­ση. Ἵ­δρυ­μα Τά­κης Σι­νό­που­λος & Ἐκ­δό­σεις Γα­βρι­η­λί­δης, 2016) & Χε­ρου­βεὶμ Ἀ­ρου­ραῖ­ος. Ὁ ποι­η­τὴς Νί­κος Κα­ροῦ­ζος (1926-1990) (Εἰ­σα­γω­γι­κὸ δο­κί­μιο καὶ ἀν­θο­λό­γη­ση. Ἵ­δρυ­μα Τά­κης Σι­νό­που­λος & Ἐκ­δό­σεις Γα­βρι­η­λί­δης, 2017).

ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ

Νί­κου Β. Λα­δᾶ, Ἀ­στρο­βα­τεῖ (Πρό­λο­γος, ἐ­πι­λο­γή, ἐ­πι­μέ­λεια Γιά­ννη Πα­τί­λη, Πλέ­θρον, Ἀ­θή­να 1986) & Ἄγ­γε­λου Θ. Ση­μη­ρι­ώ­τη, Τὰ Ποι­ή­μα­τα [1893-1943], Τό­μοι Α΄+Β΄, Εἰ­σα­γω­γή, βι­βλι­ο­γρα­φί­α, φι­λο­λο­γι­κὴ καὶ τυ­πο­γρα­φι­κὴ ἐ­πι­μέ­λεια: Ἔλ­σα Λι­α­ρο­πού­λου καὶ Γιά­ννης Πα­τί­λης, Πνευ­μα­τι­κό Κέν­τρο Νέ­ας Ἰ­ω­νί­ας Ἀτ­τι­κῆς, Νέ­α Ι­ω­νί­α 1995).

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (μὲ τὴν Ἡ­ρὼ Νι­κο­πού­λου)

Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ᾿14. 83 Μι­κρὰ δι­η­γή­μα­τα. Μιὰ ἀν­θο­λο­γί­α (Ἐκ­δό­σεις Γα­βρι­η­λί­δης, Ἀ­θή­να 2014) & Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ᾿15. 61 Μι­κρὰ δι­η­γή­μα­τα. Μιὰ ἀν­θο­λο­γί­α (Ἐκ­δό­σεις Γα­βρι­η­λί­δης, Ἀ­θή­να 2015) & Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ᾿16. 56 Μι­κρὰ δι­η­γή­μα­τα. Μιὰ ἀν­θο­λο­γί­α (Ἐκ­δό­σεις Γα­βρι­η­λί­δης, Ἀ­θή­να 2017).

ΕΚΔΟΤΙΚΗ

(Βι­βλί­α, πε­ρι­ο­δι­κὰ καὶ ἱ­στο­σε­λί­δες)

περ. Τὸ Δέν­τρο (1978, τεύ­χη 1-3, μὲ τὸν Κώ­στα Μαυ­ρου­δῆ καὶ τὸν Μι­χά­λη Γκα­νᾶ) & περ. Νῆ­σος· Μου­σι­κὴ καὶ Ποί­η­ση (1983-1985, τεύ­χη 1-4, μὲ τὸν Κώ­στα Σο­φια­νό, τὸν Χά­ρη Βρόν­το καὶ τὸν Γιά­ννη Ζου­γα­νέ­λη) & περ. Κρι­τι­κὴ καὶ Κεί­με­να (1984-85, τεύ­χη 1-3, μὲ τὸν Κώ­στα Σο­φια­νό, τὸν Χά­ρη Βρόν­το καὶ τὸν Γιά­ννη Ζου­γα­νέ­λη) & περ. Πλα­νό­διον (1986-2012, τεύ­χη 1-52) & περ. Ἀ­νε­παι­σθή­τως (1987, τεῦ­χος 1) & Ἐκ­δό­σεις Πλα­νό­διον (1990 κἑξ.): Σει­ρὰ «Λο­γο­τε­χνι­κὰ Φύλ­λα»: ἀρ. 1-90 & Σει­ρὰ «Σύρ­τις» (μὲ τὸν Ἀ.Κ. Χρι­στο­δού­λου): ἀρ. 1-7 (2013-2015, στὶς ἐκ­δό­σεις Πλα­νό­διον) καὶ 8-25 (2015-2016 στὶς ἐκ­δό­σεις Gutenberg) & Σει­ρὰ «Δί­θυ­ρον» (μὲ τὸν Ἀ.Κ. Χρι­στο­δού­λου): ἀρ. 1-11 (2017κἑξ. στὶς ἐκ­δό­σεις Πα­ρα­σκή­νιο) & πε­ρι­ο­δι­κὸ ἀρ­χεῖ­ο Θυ­ρί­δες ἀρ. 1-4 (2018κἑξ. μὲ τὸν Ἀ.Κ. Χρι­στο­δού­λου, στὶς ἐκ­δό­σεις Πα­ρα­σκή­νιο) & Τὰ Πτυ­χία τῶν Θυ­ρί­δων ἀρ. 1-4 (2019κἑξ. μὲ τὸν Ἀ.Κ. Χρι­στο­δού­λου, στὶς ἐκ­δό­σεις Πα­ρα­σκή­νιο) & Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι. Ἡ αἰ­σθη­τι­κὴ τοῦ μι­κροῦ. Ἕ­να ἱ­στο­λό­γιο γιὰ τὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα ἀ­πὸ τὸ λο­γο­τε­χνι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Πλα­νό­διον (2010κἑξ. Συν­δι­α­χεί­ρι­ση μὲ τὴν Ἡ­ρὼ Νι­κο­πού­λου).

ΜΟΥΣΙΚΗ

Πέ­ρα­σα μὲ τὸ κόκ­κι­νο τὴ δι­ά­βα­ση. Πα­λιὰ ἠ­χο­γρά­φη­ση. Ἀ­πάν­θι­σμα ἀ­πὸ τὰ τρα­γού­δια τῆς πε­ρι­ό­δου 1965-1970 («Ἀ­σύμ­με­τρες Δρά­σεις Ἡ Μαύ­ρη Τρύ­πα» – Συμ­πι­ε­σμέ­νος δί­σκος. Ἰ­δι­ω­τι­κὴ ἔκ­δο­ση, Ἀ­θή­να 2005). [/bg_collapse]

Ηρώ Νικοπούλου

Η Ηρώ Νι­κο­πού­λου γεννήθηκε το 1958 στην Νέα Σμύρνη όπου κατοικεί και εργάζεται. Σπού­δα­σε στην Α­νω­τά­τη Σχο­λή Κα­λών Τε­χνών της Αθήνας, από όπου αποφοίτησε με άριστα, ζω­γρα­φι­κή με τον Νίκο Κεσσανλή και τον Δημήτρη Μυταρά και σκη­νο­γρα­φί­α με τον Γιώργο Ζιάκα. Έ­χει κά­νει εννέα α­το­μι­κές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ο­μα­δι­κές στην Ελ­λά­δα και το ε­ξω­τε­ρι­κό.

[bg_collapse view=”button-blue” color=”#f7f5f5″ icon=”arrow” expand_text=”Περισσότερα” collapse_text=”Λιγότερα” ]

Έ­χει ε­πι­με­λη­θεί τα σκη­νι­κά και τα κου­στού­μια σε αρ­κε­τές θε­α­τρι­κές πα­ρα­στά­σεις, ενώ έργα της κοσμούν εξώφυλλα πολλών βιβλίων και σελίδες λογοτεχνικών περιοδικών.

Κρι­τι­κές για το έρ­γο της έ­χουν δη­μο­σιευ­θεί στον η­με­ρή­σιο τύ­πο και σε ει­κα­στι­κά πε­ριο­δι­κά (Τα Νέα της Τέχνης, The Art Magazine, Arti International, εφ. Τα Νέα, Έθνος, Επενδυτής, Κέρδος, Αυγή, Εποχή, κ.ά.).

Συ­γκα­τα­λέ­γεται στο Ει­κα­στι­κό Λε­ξι­κό των Ελ­λή­νων Καλ­λι­τε­χνών 16ος-20ος αιώ­νας των εκ­δό­σε­ων Μέ­λισ­σα (1999). Έρ­γα της βρί­σκο­νται σε δη­μό­σιες και ι­διω­τικές συλ­λο­γές (Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων, Συλ­λο­γή Βορ­ρέ, Συλλογή Νίκας, Μουσείο ΟΣΕ, Σ I.T.F. Lon­don, ­C.G.S.P. Belgium, G.I.D. Deut­chlan­ds­, ­Trade Union of Hun­ga­rian Railwaymen Hungury, Συλ­λο­γή Υ­πουρ­γεί­ου Δι­και­ο­σύ­νης, Συλ­λο­γή Ε­θνι­κής Τρά­πε­ζας, Ο.Η.Ε. Τhe Netherlands Red Cross, Amsterdam, Holland, κ.ά).

Έκανε αλλεπάλληλα ταξίδια στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αφρική για καλλιτεχνική ενημέρωση αλλά και για να γνωρίσει διαφορετικούς πολιτισμούς. Τα σημαντικότερα ήταν η τρίμηνη παραμονή της στην Ινδία – ιδιαίτερα η μαθητεία της στην Πούνα της Βομβάης και η προσέγγισή της με την Ανατολική φιλοσοφία καθώς και η παραμονή της στην Ολλανδία με αφορμή την υποτροφία του ΙΚΥ στο πρόγραμμα Erasmus για την Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Χάγη.

Από το 1993 έως το 1996 δίδαξε εθελοντικά ζωγραφική στις κρατούμενες των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού κατόπιν ειδικής άδειας που αιτήθηκε και της χορηγήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Από το 1986 α­σχο­λεί­ται παράλληλα με την λο­γο­τε­χνί­α. Έχει δημοσιεύσει ένα μυθιστόρημα, πέντε ποι­η­τι­κές συλ­λο­γές και τέσσερις συλλογές διηγημάτων. Από το 2010 συνδιευθύνει την ψηφιακή επιθεώρηση για το μικρό διήγημα Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι και επιμελήθηκε με τον Γιάννη  Πατίλη τις ανθολογίες μικρού διηγήματος Ιστορίες Μπονζάι για τα έτη ‘14, ‘15, ΄16 (Γαβριηλίδης).

 * Έχει επιμεληθεί την επετειακή έκδοση για τα δεκαπέντε χρόνια από την πτώση των Δίδυμων Πύργων, 83 Ιστορίες Μπονζάι για το Σημείο Μηδέν (2016, Σιδέρης, με τους Βασίλη Μανουσάκη και Έλενα Σταγκουράκη), * Τα πάθη της λογοτεχνίας (2016, Καστανιώτης και Εταιρεία Συγγραφέων), * Μικροκύματα 99+1 μικρο-διηγήματα (Εφημερίδα των Συντακτών, 2018), κ.α.

Έχει συμμετάσχει ως προσκεκλημένη σε τέσσερα διεθνή φεστιβάλ ποίησης (Τουρκία, 2012, Θεσσαλονίκη, 2013, Αθήνα, 2013, Κροατία, 2015). Ποι­ή­μα­τα, δι­η­γή­μα­τα και άρ­θρα της έ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεί στον πε­ρι­ο­δι­κό, ημε­ρή­σιο και ηλεκτρονικό τύ­πο και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ρωσικά, Ισπανικά, Τουρκικά, Ρουμανικά, Βουλγαρικά και Κροατικά.

Στα Ισπανικά κυκλοφορεί μία ανθολογία ποιημάτων της με τον τίτλο Aceptiones de la Miranda (2019, El arbol de la luz, Sevilla).

Το 2019 το λογοτεχνικό περιοδικό Σίσυφος αφιέρωσε το 17ο τεύχος του στο ποιητικό και πεζογραφικό της έργο.

Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, της Εται­ρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.

Στην Εταιρεία Συγγραφέων διετέλεσε μέλος και ταμίας του Δ.Σ. για δύο θητείες από το 2015-16 και 2017-2018.

 Διατηρεί την ιστοσελίδα: www.ironikopoulou.gr

Πεζογραφία:

* Ηρώ Νικολοπούλου και άλλες συντεχνιακές ιστορίες, (πεζογραφία,   Γαβριηλίδης, 2019).

*  Ασφαλής Πόλη, (πεζογραφία, Γαβριηλίδης, 2015).

* Ελληνιστί: Ο γρίφος, (πεζογραφία, Γαβριηλίδης, 2013).

* Ομελέτα με μανιτάρια, (πεζογραφία, Νεφέλη, 2007).

* Σαν σε καθρέφτη, (πεζογραφία, Μεταίχμιο, 2003).

Ποίηση

* Το πριν και το μετά την παύλα, (ποίηση, Γαβριηλίδης, 2018).

* Nineteen Poems. Six Short Stories, (ποίηση και πεζογραφία, μετάφραση Βασίλης Μανουσάκης, Γαβριηλίδης, 2015).

* Μη με ψάχνετε εδώ, (ποίηση, Πλανόδιον¸ 2009).

* Ανέμου, (ποίηση, Πλανόδιον, 1999).

* Χειμερινοί Μορφασμοί, (ποίηση, ιδιωτική έκδοση, 1993)

* Ο μύθος του οδοιπόρου (ποίηση, ιδιωτική έκδοση, 1993) [/bg_collapse]

Νάσος Νικόπουλος

Ο Νάσος Νικόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1926. Μετά τις βασικές εγκύκλιες σπουδές που διακόπηκαν με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη διάρκεια του οποίου έλαβε μέρος στην αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον των Ιταλογερμανών εισβολέων, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

[bg_collapse view=”button-blue” color=”#f7f5f5″ icon=”arrow” expand_text=”Περισσότερα” collapse_text=”Λιγότερα” ]

Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και σκηνοθεσία θεάτρου. Στα Γράμματα εμφανίστηκε από τη δεκαετία του ’50 με σκόρπια δημοσιεύματα αισθητικού και ποιητικού λόγου σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά όπως «Εστία», «Επιθεώρηση Τέχνης», «Νεοελληνικός Λόγος», «Θερμοπύλες», «Προσανατολισμοί», «Πολιτικό Κριτήριο», «Τομές» κ.α. Το πρώτο του ποιητικό βιβλίο ήταν η  Έξοδος από τη νηνεμία (Αθήνα, 1959) και ακολούθησαν Ήχος Χάλκινος (Νέστωρ, 1961), Αυλός από ξύλο και σίδερο (Νέστωρ, 1963), Φως από μεσημέρι (Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, 1965), Σχέδιο για μεγάλες επιφάνειες (Αθήνα, 1970), Ο ανθρωπισμός στο θέατρο του Τσέχωφ (δοκίμιο 1972). Πρόλογος και σχόλια στην έκδοση «Άπαντα τα θεατρικά» του Άντον Τσέχωφ (δοκίμια 1973), Τα συμβάντα και ο τοίχος (Αθήνα, 1974), Η κατάθεση (Αθήνα, 1976), Η ελπίδα στο θέατρο του Άντον Τσέχωφ (δοκίμιο 1978), Συμπληρωματική Κατάθεση (Αθήνα, 1978), Τριάντα και μια νωπογραφίες (Αθήνα, 1981), Υλικά από κατεδάφιση (Αθήνα, 1984), Έαρ το ερχόμενον (Αθήνα, 1986), Το Χρονικά της γενέθλιας πόλης (Αθήνα, 1988). Ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί στα γαλλικά, βουλγαρικά και ρουμανικά.

Από το 1960, παράλληλα με την ποίηση, ασχολήθηκε συστηματικά και με την αισθητική και κριτική του θεάτρου ως τακτικός συνεργάτης σε διάφορα περιοδικά. Από το 1978 μέχρι το 1987 ήταν ο τακτικός θεατρικός κριτικός της εφημερίδας «Αυγή».

Διετέλεσε επί σειρά ετών σύμβουλος για τα πολιτιστικά στο Δήμο Αθηναίων. Ήταν μέλος του Δ.Σ. του «Θεάτρου του Πειραιά» και ιδρυτικό στέλεχος του «Θεάτρου Εξαρχείων».

Πέθανε στην Αθήνα το 1991.

Μεταθανατίως εκδόθηκε το 1995, από τις εκδόσεις Δελφίνι και το Μουσείο και Κέντρο Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου, ο τόμος Κρίσεις για το Νεοελληνικό Θέατρο, με μία επιλογή κριτικών κειμένων του.

[/bg_collapse]

Παναγιώτης Νικόπουλος

Ὁ Παναγιώτης Νικόπουλος γεννήθηκε στὸ Σικάγο τὸ 1918 ἀπὸ τὸν Γεώργιο Νικόπουλο μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Καλαμάτα καὶ τὴν Ἀργυρὼ τὸ γένος Κατσίκα, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Εὔβοια. Εἶχε ἀκόμη τέσσερα ἀδέλφια, τὴν Αἰκατερίνη, μεγαλύτερή του, καί, μικρότερα κατὰ σειρά, τὸν Νάσο (ποιητὴ καὶ κριτικὸ θεάτρου), τὴν Μαγδαληνή καὶ τὸν Κώστα.

[bg_collapse view=”button-blue” color=”#f7f5f5″ icon=”arrow” expand_text=”Περισσότερα” collapse_text=”Λιγότερα” ]

Ὁ Παναγιώτης σπούδασε Οἰκονομικὰ στὴν ΑΣΟΕΕ καὶ ἐργάστηκε μετὰ τὸν πόλεμο ὡς λογιστὴς σὲ μεγάλες ἑταιρεῖες. Ἡ κήρυξη τοῦ ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου τὸν βρῆκε στρατιώτη καὶ ἡ μονάδα του προωθήθηκε στὸ ἀλβανικὸ μέτωπο, ὅπου καὶ κρατοῦσε καθημερινὸ ἡμερολόγιο μέχρι τὴν κατάρρευση τῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ καὶ τὴν ἔναρξη τῆς ὀπισθοχώρησης. Ἀργότερα ὀργανώθηκε στὸ ΕΑΜ Καλαμάτας καὶ χρησιμοποιήθηκε στὴν ἐπισιτιστική του ὑπηρεσία. Συνελήφθη ἀπὸ τὶς τοπικὲς ἀρχὲς καὶ στὶς 9 Μαΐου 1944 προτάθηκε νὰ φυλακισθεῖ «ὡς ἐπικινδύνος κομμουνιστής». Δύο μῆνες μετὰ ἐξορίστηκε σὲ στρατόπεδο καταναγκαστικῆς ἐργασίας στὸ Γκρὰτς τῆς Αὐστρίας. Ὑπῆρξε ἐνεργὸ μέλος τῆς κομμουνιστικῆς ἀριστερᾶς καὶ γιὰ ἕνα διάστημα κρατήθηκε στὶς φυλακὲς Ἀκροναυπλίας. Μετά τη Μεταπολίτευση τιμήθηκε μὲ τὸ Ἀναμνηστικὸ Μετάλλιο Ἐθνικῆς Ἀντίστασης.

Παντρεύτηκε τὴν Ἑλένη (Νέλη) Παμπούκη μὲ τὴν ὁποία χώρισε σύντομα, καὶ ἀργότερα παντρεύτηκε τὴν Αὐγὴ Κασιγόνη (1923-2009, δεύτερος γάμος καὶ γιὰ τὴν ἴδια), κόρη τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ συγγραφέα, δημοσιογράφου καὶ ἐκδότη Ἄγγελου Κασιγόνη.

Ὑπῆρξε λάτρης τῆς φωτογραφικῆς τέχνης, καλὸς ἐρασιτέχνης φωτογράφος καὶ ἔχει ἀφήσει πλούσιο φωτογραφικὸ ἀρχεῖο ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ 1934.

Πέθανε στὴν Ἀθήνα στὶς 27.7.2000.

Μετά ἀπὸ τὸν θάνατό του τὸ Μορφωτικὸ Ἱδρυμα τῆς Ἐθνικῆς Τράπεζας (ΜΙΕΤ) παρέλαβε ἀπὸ τήν ἀνηψιά του Ἠρὼ Νικοπούλου τά χειρόγραφα Ἡμερολόγιά του καὶ τὰ ἐξέδωσε σὲ ἕνα τόμο μὲ τὸν τίτλο Ἡμερολόγιο πολέμου (1940 -1941) & Ἡμερολόγιο αἰχμαλωσίας (1944 -1945).

[/bg_collapse]

Σημείωση του ΕΑΤΤ: (Το εργογραφικό σημείωμα του Γιάννη Πατίλη συντάχθηκε από τον ίδιο∙ τα εργογραφικά σημειώματα της Ηρώς Νικοπούλου, του Νάσου Νικόπουλου και του Παναγιώτη Νικόπουλου συντάχθηκαν από την Ηρώ Νικοπούλου. Τους ευχαριστώ. Κ.Κ.).