Το αρχείο του συγγραφέα παραχωρήθηκε στο ΕΑΤΤ του Τμ. Φιλολογίας το 2017 από τον γιο του, Κωνσταντίνο. Τα βιβλία του έχουν ήδη ταξινομηθεί και ενταχθεί στο κυρίως σώμα της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Πατρών.

Eργοβιογραφικό σημείωμα

Ο Θανάσης Κωσταβάρας ( Ανακασιά Βόλου, 14/9/1927 ─ Αθήνα, 20/10/2007) υπήρξε σημαντικός ποιητής της Α΄ Μεταπολεμικής Γενιάς και θεατρικός συγγραφέας. Σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων, ως επονίτης, προσχώρησε στον ΕΛΑΣ και το 1944 τραυματίστηκε σε μάχη με τους Γερμανούς. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στον Βόλο, το 1946 ήρθε στην Αθήνα και, μετά από εξετάσεις, εισήχθη στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνελήφθη, όμως, κατά τη διάρκεια των σπουδών του λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων, πέρασε από Στρατοδικείο τον Μάρτιο του 1949 και εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Απολύθηκε τον Ιούλιο του 1952 και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του εργάστηκε στην Αθήνα ως οδοντίατρος.

Παντρεύτηκε την Αγγελική Κωσταβάρα (1946-2006), κριτικό λογοτεχνίας, φίλη της Τατιάνας Γκρίτση Μιλλιέξ, του Μίλτου Σαχτούρη και του Γιώργου Χειμωνά, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Κωνσταντίνο.  Η Αγγελική υπήρξε η μούσα του και της αφιέρωσε μερικά από τα ωραιότερα ποιήματά του· έφυγε από τη ζωή το 2006, έναν χρόνο πριν από τον ποιητή.

Ο Θανάσης Κωσταβάρας εμφανίστηκε στον ποιητικό στίβο το 1953, με την ποιητική συλλογή Πρελούντια, την οποία αργότερα αποκήρυξε. Η ποίησή του κινείται σε τρεις θεματικές: η πρώτη έχει να κάνει με την ιστορία, η δεύτερη με τον έρωτα και η τρίτη με την ποιητική. Η συλλογή του Ο γυρισμός (μαζί με τη Μαθητεία του Τίτου Πατρίκιου) αποτέλεσε το σημείο αναφοράς για την εμβληματική μελέτη του Βύρωνα Λεοντάρη, με την οποία καθιερώθηκε ο όρος «ποίηση της ήττας» για την ποίηση της Α΄ Μεταπολεμικής Γενιάς, το 1963.


“Στην Αποβάθρα”, χειρόγραφο του Θ. Κωσταβάρα

Δημοσίευσε 21 ποιητικές συλλογές (η τελευταία εκδόθηκε μετά τον θάνατό του). Ασχολήθηκε, επίσης, με τον πεζό λόγο, δημοσιεύοντας δύο συλλογές διηγημάτων, ενώ έγραψε και τρία θεατρικά έργα. Εκτός από τη γραφή, τον απασχόλησαν η ζωγραφική και η γλυπτική.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων (1981) και τακτικός συνεργάτης των περιοδικών Επιθεώρηση Τέχνης, Αντί, Λέξη, και Μανδραγόρας, της συντακτικής επιτροπής του οποίου ήταν μέλος. Το 1983 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου και το 1987 το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή Τα ερωτικά, το οποίο, όμως, δεν αποδέχτηκε. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε τέσσερις γλώσσες στο εξωτερικό (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και πολωνικά).

Βλέπε, ενδεικτικά:

 

Ο Θ. Κωσταβάρας έγραψε ποίηση, διηγήματα και θεατρικά έργα:

Ποίηση

  • Πρελούντια (1953)
  • Αναζήτηση (1956)
  • Αναβίωση (1957)
  • Έξοδος (1957)
  • Κοντσέρτο για κυκλάμινα και ορχήστρα ωρών (1958)
  • Ρωμέικη σουίτα (1959)
  • Ο γυρισμός (1963)
  • Κατάθεση (1965)
  • Συμπληρώματα (1970)
  • Δώδεκα ερωτικά (1971)
  • Ο μουγκός τραγουδιστής και συνοπτικός οδηγός ’63-’71 (1982, επιλογή ποιημάτων του από τον ίδιο)
  • Ιστορήματα (1985)
  • Τα ερωτικά (1986)
  • Ο φόβος του ακροβάτη (1989)
  • Κήποι στον Παράδεισο (1990)
  • Στο βάθος του χρώματος (1993)
  • Το ημερολόγιο της αυριανής εξορίας (1995)
  • Η μακρινή άγνωστη χώρα (1999)
  • Οι μεταμορφώσεις των κήπων (2003)
  • Χαιρετισμοί (2006)
  • Της μοναξιάς και της λύπης (2007)

Διηγήματα

  • Το ρήγμα (διηγήματα, 1966)
  • Ο λάκκος (διηγήματα, 1972)

Θεατρικά έργα

  • Οι ανίκητοι (1959)
  • Το Φαγκότο ή Το τραγικό τέλος του Νικηφόρου Φωκά και η ηρωική ζωή του Π. Ν. Πάστη (1971)
  • Τα ιερά και τα όσια (1983)