Ο Δημήτρης Χατζής επιστρέφει στην Ελλάδα, 26 – 11 – 1974
Ἑτοιμάζομαι νά ἔρθω στήν Ἑλλάδα. Ἀφοῦ πιά ἀπό τή διοικητική πλευρά αὐτό φαίνεται νά εἶναι δυνατό – ἔρχομαι. Καί δέν φοβᾶμαι οὔτε ἀπογοητεύσεις οὔτε διαψεύσεις – οὔτε φοβᾶμαι νά ζήσω χωρίς τίς παλιές μου πολιτικές φιλίες. Δε φοβᾶμαι τίποτα – ἔρχομαι, ὄχι ἐντελῶς γερασμένος ἀκόμα, να ζήσω μαζί σας μέσα στίς πραγματικές δυνατότητες μιᾶς Ἑλλάδας πού δέν τήν ξέρω, τίς δικές μου δυνατότητες – πού δέν θέλω νά ἀρνηθῶ νά τίς δοκιμάσω.
[…] Ἅμα ἔρθω στήν… Ἀθήνα (τό φαντάζεσαι;) θά χτυπήσω τό κουδούνι καί ὅταν βγεῖ κάποιος νά ἀνοίξει, θά πῶ – λέγομαι –
Δημήτρης Χατζῆς και…
(επιστολή Δ. Χατζή προς Λ. Χατζοπούλου-Καραβία, 14-8-1974)
Δείτε όλη την επιστολή εδώ.
Ο συγγραφέας, διανοητής και πολιτικός πρόσφυγας Δημήτρης Χατζής, λίγους μήνες μετά από την πτώση της Δικτατορίας, τον Νοέμβριο του 1974, σε ηλικία 61 ετών, επιστρέφει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά από 25 χρόνια εξορίας. Στην τελευταία από την υπερορία επιστολή του προς την αγαπημένη του αλληλογράφο, τη συγγραφέα και μεταφράστρια Λεία Χατζοπούλου-Καραβία, αναγγέλλει την απόφασή του να επιστρέψει «ὅπως καί νά ‘χουν τά πράγματα» (14-8-1974). Πρόκειται για τη μοναδική επιστολή του προς τη Χατζοπούλου όπου αναφέρεται, έστω έμμεσα, στη σχέση του με την Αριστερά, τους παλιούς συναγωνιστές και κομματικούς φίλους: «Δέν φοβᾶμαι οὔτε ἀπογοητεύσεις οὔτε διαψεύσεις… […] Δε φοβᾶμαι τίποτα»…
Το αρχείο της Λείας Χατζοπούλου-Καραβία παραδόθηκε στο ΕΑΤΤ το 2021, ταξινομημένο και ψηφιοποιημένο χάρη στην αρχειακή συνείδηση του Γιάννη Πατίλη και της Ηρώς Νικοπούλου, φίλων της ίδιας και του Εργαστηρίου μας. Το αρχείο, ανάμεσα στους 338 συγγραφείς με τους οποίους αλληλογραφεί η ΛΧΚ, περιλαμβάνει 25 αυτόγραφες επιστολές του Δ. Χατζή προς την ίδια και 12 καρτ ποστάλ προς τον πρωτότοκο γιο της Στέλιο, όλα σταλμένα από την Βουδαπέστη. Αναλυτικά εδώ.