Ενότητα: Μελέτες

Οι επιστολές της Gisèle Prassinos και του Πέτρου Φρυδά προς τη Λεία Χατζοπούλου -Καραβία, που απόκεινται στο ΕΑΤΤ, στο Αρχείο της Λείας Χατζοπούλου-Καραβία, παραχωρήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2021 στον Χρήστο Παπάζογλου ο οποίος προσφέρθηκε να τις μεταγράψει και να τις σχολιάσει.

Η εργασία προσφέρεται για ελεύθερη χρήση από τους ερευνητές με μόνη προϋπόθεση την αναφορά στον φιλολογικό επιμελητή και στο ΕΑΤΤ και ενημερωτικό mail στο eatt@upatras.gr.

——-///——-

0000254272-001

Η ελληνικής καταγωγής Γαλλίδα λογοτέχνης Ζιζέλ Πρασινός (Gisèle Prassinos), η οποία συνδέθηκε με το σουρεαλιστικό κίνημα,  γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1920 στην Κωνσταντινούπολη. Η οικογένεια μετανάστευσε στη Γαλλία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν η Ζιζέλ ήταν 2 ετών.  Ο πατέρας της, Λύσανδρος Πράσινος, διηύθυνε το περιοδικό Λόγος στην Κωνσταντινούπολη. Ο αδερφός της, Μάριο, ήταν Γάλλος καλλιτέχνης και εικονογράφος, ενώ ο σύζυγός της, Πέ­τρος Φρυ­δάς με­τέ­φρα­σε στα γαλ­λι­κά βιβλία του Ν. Κα­ζαν­τζά­κη. Το 1934, ο αδερφός της παρουσίασε τη δεκατετράχρονη αδερφή του στους σουρεαλιστές, οι οποίοι ενθουσιάστηκαν μαζί της και εκτίμησαν τα γραπτά της ως πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία για ότι η αυτόματη γραφή εισπράττει από το ασυνείδητο. Ο Αντρέ Μπρετόν, μάλιστα, τη σύγκρινε με το σουρεαλιστικό ιδεώδες της «γυναίκας-παιδί» (femme-enfant). Την ίδια χρονιά δη­μο­σί­ευ­σε τα πρώτα της κεί­με­να στο γνωστό περιοδικό Minotaure των Γάλ­λων υπερρεαλιστών στο βελγικό Έγγραφα 34. Το πρώτο της βιβλίο, Η Αρθριτική Ακρίδα, δημοσιεύτηκε ένα χρόνο αργότερα, το 1935, με πρόλογο του Πωλ Ελυάρ και φωτογραφία του Μαν Ρέυ. Μέ­χρι τα δε­κα­εν­νιά της πρό­λα­βε να εκδώσει δέ­κα βι­βλί­α, τα πε­ρισ­σό­τε­ρα από αυτά στις εμβληματικές εκδόσεις G.L.M. Ήταν μία από τις γυναίκες που ο Αντρέ Μπρετόν συμπεριέλαβε στο βιβλίο του Η ανθολογία του μαύρου Χιούμορ. Η Ζιζέλ Πράσινος συνέχισε να γράφει ιστορίες, ποιήματα και μυθιστορήματα και μετά την απομάκρυνσή της από τον σουρεαλισμό. Το 1958 δη­μο­σί­ευ­σε το αυτοβιογραφικό της μυ­θι­στό­ρη­μα Μα ο χρό­νος δεν υπάρχει χρη­σι­μο­ποι­ών­τας νέ­α εκφραστικά μέ­σα, που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν και το με­τέ­πει­τα έργο της. Απεβίωσε στο Παρίσι το 2015.

Δείτε το αρχείο.